«Οικογενειακά ταξίδια με την Άλκη»: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024 και ώρα 12 το μεσημέρι, στον Πολυχώρο Μεταίχμιο.

Τι είναι «οικογένεια», από ποιους μπορεί να αποτελείται και πώς νιώθουμε μέσα σε αυτή;
Πόσο διαφορετικές είναι οι οικογένειες μεταξύ τους και μέσα στα χρόνια; Μπορεί μια Κυριακή που είναι βαρετή να γίνει συναρπαστική;

Τι ρόλο μπορεί να παίζει για μια οικογένεια ένα αντικείμενο με καραμελένια καρδιά, μια πόλη ή ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια;

Μια υπέροχη παράσταση – παιχνίδι για βρέφη από 18 μηνών και μικρά παιδιά έως 5 ετών από τις αγαπημένες ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ και την δημιουργό του «Κού-Κού! Μια βόλτα στο δάσος…» Άννα Σεβαστή Τζίμα (Annou Rose).

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μια καινούργια μέρα ξεκινά σε μια όμορφη φάρμα… Όμως πού πήγαν τα ζωάκια; «Χέη Χόπ!» Ας καβαλήσουμε τα αλογάκι μας για να πάμε να βρούμε! Μια παράσταση γεμάτη μουσική, τραγούδι και παιχνίδι για βρέφη από 18 μηνών και μικρά παιδιά έως 5 ετών! Ελάτε να παίξουμε όλοι μαζί και να βρούμε τα άτακτα ζωάκια της φάρμας!

Η παράσταση «A Να Το», της Χριστίνας Πλατανιώτη, που απευθύνεται σε θεατές από 11 μηνών έως 3,5 χρόνων, ανεβαίνει στο Θέατρο Βαφείο.

Η παράσταση «A Να Το» είναι φτιαγμένη με καθαρές γραμμές και με αρχετυπικό τρόπο, ώστε να βοηθήσει τα μικρά παιδιά να ενταχθούν στην θέαση και τη θεατρική διαδικασία.

Η μουσική, ο ρυθμός και το τραγούδι αποτελούν σημαντικό στοιχείο της παράστασης.

Ο σημαντικότερος πυλώνας αυτού το εγχειρήματος είναι η ίδια η ανακάλυψη. Η ιστορία που παρουσιάζεται αφορά δύο μικρούς ανθρώπους που ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.

Το θέατρο Ολύμπια παρουσιάζει την παράσταση μουσικού θεάτρου για παιδιά “Still! – Ένα άγαλμα που γύρισε τον κόσμο” του Σταύρου Σταύρου, σε μουσική του Θοδωρή Οικονόμου.

Κάποτε σε μια μικρή πόλη που έμοιαζε ακόμα με χωριό ζούσε ένας ράφτης μοναδικός. Μοναδικός όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε άλλος ράφτης στην πόλη μα επειδή ο ράφτης αυτός έφτιαχνε τα ρούχα του με λέξεις! Διάλεγε προσεχτικά τις λέξεις του για κάθε έναν κάτοικο ξεχωριστά κι έτσι φορώντας τα ρούχα του περνούσαν τους χειμώνες τους ζεστοί και τα καλοκαίρια πάντα δροσεροί. Ο καιρός όμως πέρασε, η πόλη μεγάλωσε κι οι κάτοικοι έγιναν βιαστικοί και ξεχασιάρηδες και ξέχασαν τον Ραφτάκο. Κι έπεσε ένας χειμώνας τόσο βαρύς που κανένα από τα καινούρια τους ρούχα δεν μπορούσε να τους ζεστάνει.