Ναταλία Καπατσούλια

Ο Πίκο και η Λόλα, ένα σκυλάκι κι ένα κουνελάκι, είναι αχώριστοι φίλοι. Στο δεύτερο βιβλίο ο Πίκοι νυστάζει και θέλει να πάει για ύπνο αλλά η Λόλα έχει ακόμα όρεξη για παιχνίδι…

Λόλα! Η ώρα πέρασε, φάνηκε το φεγγάρι. Δε θες λίγο να παίξουμε; Κάνε μου αυτή τη χάρη. Βάλε πυτζάμες γρήγορα! Τα δόντια σου να πλύνεις. Τα έπλυνα τα δόντια μου, γκρινιάρης έχεις γίνει. Θέλεις να κουβεντιάσουμε πριν πέσουμε για ύπνο; Ή μήπως θες μια λιχουδιά να φτιάξουμε για δείπνο;

Χριστούγεννα ξημέρωνε, λίγο ήθελε ακόμα, κι ο Πι μαζί με τον Φι, δυο δίδυμα μικρά καλικαντζαράκια, είχαν πολλή αγωνία!
Κρατούσαν το μεγάλο πριόνι και με μανία έκοβαν το δέντρο της γης… Ξαφνικά σταμάτησαν και κοίταξαν ο ένας τον άλλον. Είχε φτάσει η στιγμή που ονειρεύονταν όλη τη χρονιά… να ανέβουν πρώτοι πάνω στη γη και να πάρουν το καλύτερο πόστο. Έτρεξαν στο πι και φι και κρύφτηκαν στο άγαλμα του Λεοντοκαλικάντζαρου του Α΄, του πιο σπουδαίου ήρωα της καλικαντζαροχώρας.

Κι όταν το σύνθημα δόθηκε, βρέθηκαν μεμιάς μέσα στη μεγάλη σφαίρα που θα τους οδηγούσε στον επάνω κόσμο…