Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι,τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Οι μεγάλοι ξέρουν χιλιάδες μαγικά πράγματα που νομίζουν ότι δεν είναι τόσο μαγικά, επειδή .. έχουν μεγαλώσει. Ένα από αυτά είναι πώς να κόβουμε γλυκές καρδούλες από κόλλα γλασσέ και να φτιάνουμε ένα μαγικό στεφανάκι!
Μια και αρχίσαμε να μεταμορφώνουμε τα καλοκαιρινά βότσαλα σε χαριτωμένα ζωάκια, ας συνεχίσουμε τις κατασκευές μας φτιάχνοντας ένα χαριτωμένο κοράκι! Είναι πολύ εύκολο!
Υπάρχουν πολλές κατασκευές που έχουμε φτιάξει με πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών! Έχουμε λοιπόν άλλη μία πολύ διακοσμητική. Αυτές οι γλαστρούλες είναι σίγουρο ότι θα ενθουσιάσουν τα παιδιά και θα τους δώσουν πολλά μαθήματα για τη ζωή των φυτών, πως μεγαλώνουν, ανθίζουν και πως πρέπει να τα προσέχουμε.
Ψάχνοντας στις ιστοσελίδες για καλοκαιρινές δραστηριότητες βρήκαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα κατασκευή για ηλιακό ρολόι που πάντα μαγεύει τόσο τα μικρά …όσο και τα μεγαλύτερα παιδιά!
Να ένα θαυμάσιο μάθημα για τα απολιθώματα που τα παιδιά μπορούν να μάθουν διασκεδάζοντας. Φτιάχνονται με αλάτι και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιχνίδια, κατασκευές και άλλες δραστηριότητες.
Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Ατυχώς, η Ελληνική, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά.., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις συχνότατα, και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, εισήχθησαν εις την Ελληνική, όροι, λέξεις και φράσεις, ως μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο είδωλα, καθιστάμενα αγνώριστα στον απλό κόσμο.
Ας επανέλθουμε στο πιο πάνω.
Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον.), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.
Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες.Πολίτης – Οπλίτης)
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους??
Ιδού η απόδοση:
«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!...» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)
Τι σήμαιναν ταύτα? Μα..απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!