Ήταν ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό. Οι πλαγιές του Ολύμπου, γεμάτες πολύχρωμα ανθισμένα αγριολούλουδα, φάνταζαν πανέμορφες. Ο Ήλιος είχε αρχίσει ν’ ανεβαίνει σιγά σιγά κι ο γαλάζιος Ουρανός άστραφτε από το λαμπερό φως του.
Ψηλά, απ’ την κορυφή του Ολύμπου, που ήταν χαμένη μέσα στα σύννεφα, ακούγονταν όμορφες μελωδίες. Οι θεοί τραγουδούσαν τρώγοντας και πίνοντας όπως κάθε μέρα...

Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Βροντές και αστραπές διέκοψαν το τραγούδι. Ο Δίας κάτιήθελε να πει.
– Κόψαμε το τραγούδι στη μέση, διαμαρτυρήθηκε ο Απόλλωνας, όμως η Αθηνά δεν τονάφησε να συνεχίσει.
– Κάτι ήθελες να μας πεις, πατέρα, είπε.
– Αυτό είναι, φώναξε χαρούμενος ο Δίας. Θα γίνω πατέρας!