Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου στις 17.00 στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς, οι Ποδηλάτρεις μέσα από μία σειρά από δράσεις για μικρούς και μεγάλους, σας καλούμε να φανταστούμε τα Χανιά Χωρίς Ι.Χ, έστω για λίγο.. μη μας γίνει και συνήθεια.
Οι δρόμοι ασφυκτικά γεμάτοι από μηχανοκίνητα.Κορναρίσματα, φρεναρίσματα, ατυχήματα, ευχολόγια και χειρονομίες. Αυθαίρετη στάθμευση, κατειλημμένα πεζοδρόμια, κλεισμένες ράμπες, αόρατες διαβάσεις, πεζοί και οδηγοί σε αγώνα μετ’ εμποδίων, χωρίς νικητή.
Η εικόνα μιας τυπικής μέρας στο κέντρο της πόλης μας. Μιας τυπικής επαρχιακής πόλης. Μιας πόλης εχθρικής για τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους γονείς, τους ηλικιωμένους, τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
- Μπορούμε ν’ αλλάξουμε αυτή την εικόνα; Και κυρίως θέλουμε;
Το αυτοκίνητο είναι δαπανηρό, ρυπογόνο και ανθυγιεινό κι όμως επιμένουμε στην άσκοπη χρήση του. Μπήκε στη ζωή μας ως υπηρέτης, με την προοπτική να την αναβαθμίσει. Αντί γι’ αυτό του επιτρέψαμε να την καταδυναστεύσει.
- Ένας κομπάρσος που κάναμε πρωταγωνιστή.
Την ίδια στιγμή που σε άλλες χώρες της Ευρώπης εφαρμόζονται πολιτικές κοινόχρηστων ΙΧ, με το αυτοκίνητο να παραγκωνίζεται προς χάριν των μαζικών μέσων μεταφοράς και o δημόσιος χώρος να παραχωρείται στους πολίτες, εμείς επιμένουμε Ελληνικά..
Πως θα ήταν τα Χανιά με το κέντρο χωρίς αυτοκίνητα και μηχανές; Ένα ζωντανό κύτταρο ανοικτό και προσπελάσιμο.
Μια υγιής και ασφαλής πόλη, με δίκτυο πεζόδρομων-ποδηλατόδρομων, με επαρκείς χώρους στάθμευσης, ακριβές συγκοινωνιακό δίκτυο, ενοποιημένους πράσινους χώρους, κοινόχρηστους γεμάτους δράσεις, μια πόλη με φυσιογνωμία, δυναμική λειτουργία και ποιότητα ζωής.
Η ημέρα χωρίς αυτοκίνητο είναι για όλους μας μία ευκαιρία.
- Ευκαιρία να περπατήσουμε και ν’ ακούσουμε άλλους ήχους πόλης.
- Ευκαιρία να ποδηλατήσουμε με ασφάλεια ανακαλύπτοντας κρυμμένες γωνιές.
- Ευκαιρία να θυμηθούμε τις αστικές συγκοινωνίες.
- Ευκαιρία να κάνουμε αισθητή την παρουσία και τα θέλω μας και να στείλουμε μήνυμα ότι απαιτούμε μια πόλη πιο φιλική στους κατοίκους της.
- Ευκαιρία να αναπνεύσουμε, να ακούσουμε, να μυρίσουμε, να γελάσουμε στο κέντρο της πόλης και να μάθουμε στα παιδιά μας να διεκδικούν το χώρο που τους ανήκει.
