Καθώς μεγαλώνει το παιδί, αρχίζει να κάνει τις δικές του επιλογές, οπότε ο γονιός συχνά χρησιμοποιεί φράσεις όπως: «Σταμάτα», «Όχι», «Μην το κάνεις αυτό». Πως θα είναι άραγε τα πράγματα αν αντί να λέτε στο παιδί σας τι δεν πρέπει να κάνει, επιλέγετε λέξεις που του λένε τι μπορεί να κάνει, δηλαδή χρησιμοποιείτε θετική διατύπωση?
Η ορθογραφημένη γραφή λέξεων είναι πιο σύνθετη γνωστική διαδικασία, γι’ αυτό αναμένεται να γίνονται περισσότερα λάθη σε σχέση με την ανάγνωση λέξεων. Παρακάτω προτείνονται κάποιοι τρόποι που μπορούν να μας διευκολύνουν στην μελέτη της ορθογραφίας :
Η συμμετοχή των παιδιών απο μικρη ηλικία στις "δουλειές του σπιτιού" δίνει πολύτιμα μαθήματα γνωστικής εξέλιξης. Η βοήθεια στη πρακτική καθημερινή ζωή διαθέτει σημαντικά εργαλεία που ενισχύουν τομείς οι οποίοι χρειάζονται για τη σωστή ανάπτυξη του.
Ο θυμός είναι από τα συναισθήματα που τα περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να διαχειριστούν. Μπορούν να περιγράψουν τι τους θυμώνει, αλλά δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τον θυμό. Τον ταυτίζουν με την επιθετική συμπεριφορά που χρησιμοποιούν για να τον εκφράσουν.
Η Έιμι ΜακΚρίντι, ειδικός σε θέματα ανατροφής γονιών και συγγραφέας του βιβλίου If I have to Tell You One More Time… The Revolutionary Program That Gets Your Kids to Listen Without Nagging, Reminding or Yelling (Αν χρειαστεί να στο πω άλλη μια φορά… Το επαναστατικό πρόγραμμα που κάνει τα παιδιά να σας ακούν χωρίς να γκρινιάζετε, να υπενθυμίζετε ή να φωνάζετε), υπόσχεται ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναπείτε δεύτερη φορά οτιδήποτε όταν απευθύνεστε στα παιδιά σας, αρκεί να ακολουθήσετε αυτά τα εφτά βήματα:
Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Ατυχώς, η Ελληνική, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά.., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις συχνότατα, και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, εισήχθησαν εις την Ελληνική, όροι, λέξεις και φράσεις, ως μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο είδωλα, καθιστάμενα αγνώριστα στον απλό κόσμο.
Ας επανέλθουμε στο πιο πάνω.
Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον.), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.
Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες.Πολίτης – Οπλίτης)
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους??
Ιδού η απόδοση:
«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!...» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)
Τι σήμαιναν ταύτα? Μα..απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!
