Κι ο μικρός Οδυσσέας βρίσκεται ξαφνικά πάνω σε μια ρόδα τεράστια να ταξιδεύει. —Η ρόδα του χρόνου είμαι εγώ ή αλλιώς… Χρονούλα, ακούει μια φωνή. Έλα μαζί μου να ταξιδέψουμε στο παρελθόν. —Παρελθόν; Είμαι πραγματικά περίεργος. —Ζύγιασε το κορμί σου πάνω μου και πάμε το χρονοταξίδι. Κι αν είσαι ατρόμητος ταξιδευτής, θα ανακαλύψουμε μαζί των ελεφάντων τους παππούδες που αγέρωχα «κρύβονται» στην άκρη των σελίδων. Και θα σου πω πώς ήταν η μορφή της Γης πριν από χρόνια τραβώντας πίσω ολόισια. Και θ’ αντηχήσουν στα δάση τα απέραντα ακόντια, κραυγές ανθρώπων, βρυχηθμοί.