Από τις 17 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από την Feelgood μεταγλωττισμένο και με υπότιτλους. Οι θρυλικοί Γαλάτες επιστρέφουν σ’ αυτή τη διασκεδαστική ταινία κινουμένων σχεδίων μετά το επιτυχημένο και ευφυέστατο «Αστερίξ: Η Κατοικία των Θεών». Η νέα περιπέτεια, «Αστερίξ: Τo Μυστικό του Μαγικού Ζωμού» σφύζει από δράση, αστείες στιγμές, ατακοδόρικους διαλόγους και ποπ αναφορές καθώς ξετυλίγει μία πρωτότυπη ιστορία που παραμένει πιστή στο πνεύμα των θρυλικών κόμικς των Goscinny και Uderzo, και που υπόσχεται να προσφέρει απολαυστικό θέαμα στους νέους και τους παλιότερους φίλους του γαλατικού χωριού.

Στην ελληνική μεταγλωττισμένη εκδοχή, τις φωνές τους δανείζουν η Τόνια Σωτηροπούλου στην πάντα φουριόζα και πανέμορφη σύζυγο του Μαθουσαλίξ και ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος στον επιβλητικό και πάντα ανήσυχο Ιούλιο Καίσαρα.

Έπειτα από μια πτώση κατά τη συγκομιδή του γκι, ο δρυΐδης Πανοραμίξ αποφασίζει πως είναι καιρός να εξασφαλίσει το μέλλον του χωριού.
Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ ξεκινά ένα ταξίδι στον γαλατικό κόσμο, αναζητώντας έναν νεαρό, ταλαντούχο δρυΐδη, για να του μεταδώσει το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού.

Διάρκεια: 85’

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ALEXANDRE ASTIER – ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ και ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, δανείζει τη φωνή του στον ΒΟΥΒΑΛΙΟΥΣ
 

Τι σας τράβηξε σ’ αυτό το επεισόδιο των περιπετειών του Αστερίξ;

Ότι μου επιτράπηκε να προτείνω μια πρωτότυπη ιστορία. Μετά το πρώτο, την Κατοικία των Θεών που ήταν προσαρμογή, αναρωτιόμουν ποιο θα ήταν το επόμενο τόλμημα. Και ήταν να προτείνω μια πρωτότυπη ιστορία. Σκεφτόμουν ότι θα την απέρριπταν. Έλεγα: «Όπως και να ‘χει, δεν πρόκειται να το κάνω.» Αλλά τελικά δεν έγινε έτσι.

Χρειάστηκε να μπείτε σε μια διαδικασία σκληρών συζητήσεων ή διαπραγματεύσεων για να σας δοθεί η άδεια;

Όχι, όλα κύλησαν εύκολα. Το θέμα είναι λίγο ιδιαίτερο, γιατί μιλά για πράγματα που δεν αγγίζει ο Αστερίξ. Ο Αστερίξ δεν έχει μέλλον. Ο Αστερίξ μένει ακίνητος στον χρόνο, αιώνιος. Το χωριό αντιστέκεται, οι Ρωμαίοι επιτίθενται και ο μαγικός ζωμός παραμένει ασφαλές. Ο περιπέτειες παίρνουν σάρκα και οστά στα πλαίσια όλων αυτών. Δεν έχει τεθεί ξανά το ερώτημα του τι θα γινόταν αν ο Πανοραμίξ δεν μπορούσε πια να φτιάξει τον ζωμό· και ήξερα ότι αυτό θα ήταν δύσκολο. Δεν αρκεί να έχεις μια ιδέα. Πρέπει να αποδείξεις ότι παραμένει προσηνής στο πνεύμα του Αστερίξ, ότι είναι μια ωραία περιπέτεια του Αστερίξ, και δεν καταπατά τα θεμέλια τόσων χρόνων. Αυτό δεν οδήγησε σε σκληρές συζητήσεις, αλλά σε καθησυχαστικές συζητήσεις. Έπρεπε να μην τους τρομάξει το pitch.

Πώς χτίστηκε η ιστορία;

Σε γενικές γραμμές δημιουργήθηκε από την αρχή. Έπειτα υπήρξαν περιορισμοί, υπάρχει η διάρκεια της ταινίας, δεν είναι τεράστια, διαρκεί ογδόντα λεπτά. Αυτό δεν φαίνεται από το σενάριο, γιατί λείπουν αρκετά πράγματα. Μας βάζει στην ιστορία, αλλά είναι κάπως πιο περίπλοκο. Η ιστορία δεν δημιουργήθηκε, ήταν εκεί. Έπειτα, έπρεπε να την επεξεργαστούμε με τον Louis [Clichy].

Πώς καταφέρνετε να αφήσετε το αποτύπωμά σας, να δώσετε το δικό σας στιλ και ταυτόχρονα να σεβαστείτε το πνεύμα και τους κώδικες του Αστερίξ;

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη τεχνική σεβασμού. Δεν θα το έκανα αυτό αν δεν σεβόμουν ήδη τον Αστερίξ. H έμφυτη επιθυμία μου να διηγηθώ μια ιστορία του Αστερίξ δεν σημαίνει ότι πρέπει αναγκαστικά να εναντιωθώ στο κόμικς. Δεν βρίσκω ευχαρίστηση στο να παρεμβαίνω ακραία στα πράγματα. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, δεν είμαι έτσι. Δεν θέλω να ανανεώσω κάτι. Αντιθέτως, θέλω να ανακαλέσω αυτά που μου άρεσαν στον Αστερίξ από όταν ήμουν μικρός και που μου αρέσουν ακόμα. Τώρα πώς είμαι ο εαυτός μου; Δεν πρόκειται να γίνω κάποιος άλλος. Όταν γράφω, είμαι εγώ και αυτό φαίνεται. Δεν νομίζω ότι είναι κακός ο συνδυασμός. Δεν ανησυχώ. Το κάνω και, φυσιολογικά, χωρίς να πιέζομαι, υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός προς τα πράγματα.

Λένε ότι τα σίκουελ πρέπει να είναι πιο μεγαλειώδη, πιο δυνατά, πιο εκρηκτικά. Θα είναι έτσι;

Ναι, υπάρχουν κάποια τέτοια στοιχεία. Ήδη γίνεται αυτό. Η κατοικία των Θεών έχει γυριστεί κεκλεισμένων των θυρών, όλα εκτυλίσσονται κοντά στο χωριό, με τον Καίσαρα να θέλει να χτίσει τις πολυτελείς κατοικίες του δίπλα στο χωριό. Τώρα έχουμε μια περιπέτεια που ωθεί τους ήρωές μας να αναζητήσουν έναν υποψήφιο σε όλη τη Γαλατία. Υπάρχει η έννοια της περιήγησης. Αυτό διευρύνει το σύμπαν σε σχέση με τη προηγούμενη ταινία. Θεωρώ επίσης ότι το animation είναι λίγο πιο ωραίο, γιατί εξελίχθηκε από τεχνική άποψη. Δίνει κι αυτό κάτι στην ταινία. Έχουν επιτευχθεί πράγματα και θεωρώ ότι το animation –και δεν είναι δικό μου κατόρθωμα, οπότε δεν καυχιέμαι για κάτι– έχει εξελιχθεί ποιοτικά.

Πρόκειται για μια ταινία που θα είναι αμιγώς αστεία ή προσεγγίζετε κάποιες δυνατές ιδέες όπως τη μετάδοση της γνώσης και τη συνταξιοδότηση;

Για εμένα δεν υπάρχει κωμωδία χωρίς δράμα. Με αυτή τη σχολή μεγάλωσα, σε αυτή πιστεύω και έτσι συνεχίζω. Και αυτό δεν με έχει απογοητεύσει. Προφανώς, αυτό θέτει πολλά ζητήματα. Πριν να γράψω σκέφτομαι: «Θα γράψω αυτό». Και ξεκινάω. Αυτή η ιστορία θα επαναφέρει πολλά θέματα. Για παράδειγμα, ένα ερώτημα: εφόσον ο Πανοραμίξ γνωρίζει τη συνταγή του μαγικού ζωμού γιατί δεν σώζει ολόκληρη τη Γαλατία; Γιατί το κρατάει για τον εαυτό του; Υπάρχουν καταπιεσμένοι λαοί σε όλη τη Γαλατία, το βλέπουμε στα κόμικς. Μπορούμε να το παραλληλίσουμε με τα πυρηνικά όπλα. Ποιος έχει; Ποιος δεν έχει; Γιατί δεν πρέπει να έχουν όλοι στον κόσμο; Τι θα συνέβαινε αν τα χρησιμοποιούσε όλος ο κόσμος; Αυτό θέτει πολλά ζητήματα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτά. Όταν γράφεις μια ιστορία, πρέπει αναγκαστικά να προσπαθήσεις να απαντήσεις σε όλα. Δεν θα ήθελα να αγγίξω επιφανειακά μόνο αυτά τα ζητήματα.

Έχετε δημιουργήσει έναν καινούργιο κακό, τον Διαβολίξ. Τι είναι αυτό που κάνει καλό έναν κακό;

Ανήκω στη σχολή που λέει: αν πετύχει ο κακός, έχει πετύχει η ταινία. Πάντα προτιμούσα τους κακούς. Είμαι από αυτούς που προτιμούσαν να ενσαρκώνουν κακούς, ακόμη και όταν ήμουν μικρός, και συνεχίζω.

Τι είναι αυτό που κάνει τον Διαβολίξ σπουδαίο κακό; Συνήθως στον Αστερίξ οι κακοί είναι υπερβολικοί. Για παράδειγμα, στη Διχόνοια έχουμε έναν ανθρωπάκο. Είναι κακός γιατί είναι ικανός να οδηγήσει τους ήρωες του Αστερίξ στον χαμό τους. Είναι, ξεκάθαρα, ένας πραγματικός κακός. Όμως, έχει μια λίγο γελοία πλευρά, μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε. Ένα άλλο παράδειγμα είναι Ο Μάντης που κάνει μια εντυπωσιακή είσοδο, αλλά μετά από λίγες σκηνές καταλαβαίνουμε ότι είναι τσαρλατάνος και γελάμε με αυτό. Στο Μυστικό του Μαγικού Ζωμού, ο κακός μού γέννησε τη επιθυμία να κάνω την ταινία. Γιατί είναι πραγματικά επικίνδυνος και έξυπνος. Αυτοσχεδιάζει και δεν στέκει πολύ στα καλά του, αλλά αυτός μου γέννησε την επιθυμία να κάνω αυτή την ταινία.

Αν σας πω Βουβάλιους τι σκέφτεστε;

Είμαι γεμάτος στοργή για αυτό τον τύπο. Βρίσκεται σε μια κατάσταση που γνωρίζω καλά, οι ομάδες του είναι αναποτελεσματικές. Είναι μία κατάσταση στην οποία βρίσκομαι συχνά. Στην οθόνη φυσικά, όχι στην πραγματικότητα. Έχει κάνει ένα βήμα ακόμη προς το «αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Έχει χάσει το κουράγιο του. Και πώς να μην το χάσει, όταν είναι υπεύθυνος για τους Ρωμαίους δίπλα από το χωριό του Αστερίξ; Από ένα σημείο και μετά, δεν πρέπει να έχει πολλές φιλοδοξίες, δεν πρέπει να είναι καριερίστας, δεν πρέπει να ελπίζει ότι θα ευχαριστήσει τον Καίσαρα, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Πρέπει να περιμένει να περάσει όλο αυτό.

Προτιμάτε να γράφετε για τους Γαλάτες ή για τους Ρωμαίους;

(Γέλια) Δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτή τη λογική. Εμένα μου αρέσει να γράφω για κωμικούς και δεν μπορώ να γράψω αν δεν ξέρω για ποιον. Και είτε από τη μεριά των Ρωμαίων είτε από τη μεριά των Γαλατών, υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους ευχαριστιέμαι να γράφω.

Έχετε κάποια αγαπημένη ατάκα ή κάποιο αγαπημένο αστείο σε αυτή την ταινία;

Θα διαλέξω μια φράση του κακού. Ο Διαβολίξ φτάνει στο δάσος Carnutes και αρχίζει να τα βάζει με όλους. Είναι ένας δρυΐδης εξόριστος εδώ και δέκα χρόνια και επιστρέφει, δεν ξέρουμε πώς. Λέει στους άλλους: «Εγώ αν είχα μια τέτοια δύναμη –μιλάει για το μαγικό ζωμό– δεν θα την κρατούσα για σαράντα ηλίθιους με μουστάκι, θα σταματούσα όλους τους πολέμους του κόσμου.» Θέλω πολύ να μείνει αυτό στο κοινό. Δεν είναι κάποιο αστείο, αλλά θα μου άρεσε πολύ να πει το κοινό: «Έχει δίκιο. Πώς γίνεται να σώζονται μόνο σαράντα άτομα από τον μαγικό ζωμό;» Αν το κοινό αναρωτιόταν αυτό και μόνο, μπορώ να πω πως δεν θα ήμουν δυσαρεστημένος με τον εαυτό μου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ LOUIS CLICHY –ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ και ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ, δανείζει τη φωνή του στον ΓΙΑΝΠΑΤΡΙΞ

Πώς σας γεννήθηκε η επιθυμία να κάνετε το καινούργιο αυτό επεισόδιο των περιπετειών του Αστερίξ;

Αρχικά, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην Κατοικία των Θεών, η εμπειρία ήταν συναρπαστική και είχα κίνητρο για να το ξανακάνω. Έλειπε μόνο κάτι καινούργιο και ο Alexandre το βρήκε: να γράψουμε τη δική μας ιστορία. Αυτό θα άνοιγε πολλές δυνατότητες. Ήμουν έτοιμος να ξεκινήσουμε.

Επικοινωνήσατε με τον Albert Uderzo και τους κατόχους των δικαιωμάτων του René Goscinny για να μάθετε τι σκέφτονται;

Ναι. Το να δημιουργήσουμε μια πρωτότυπη ιστορία ήταν πραγματικό στοίχημα. Αναρωτιόμαστε αν θα μας επιτρεπόταν να το κάνουμε, αν θα άρεσε, αν θα ξεφεύγαμε από το θέμα. Παρουσιάσαμε το σχέδιό μας στον Albert Uderzo και την Anne Goscinny που ενθουσιάστηκαν! Τους συναντήσαμε πολλές φορές και ήρθαν να μας επισκεφτούν στο στούντιο της Mikros, για να δουν την πρόοδο της ταινίας και να εξακριβώσουν ότι σεβόμαστε το έργο.

Πώς εκτυλίχθηκε η δημιουργία αυτής της πρωτότυπης ιστορίας;

Ο Alexandre μού πρότεινε την ιδέα του και τη βρήκα πραγματικά ενδιαφέρουσα. Δούλεψε δυναμικά πάνω στο πρώτο κομμάτι και μετά το συζητήσαμε.

Ανταλλάσσαμε ιδέες, κάναμε πίνακες, σχεδιαγράμματα, με πολλά γέλια και διαφωνίες επίσης. Έκανα πολλά σκίτσα για να εξηγήσω τις οπτικές γωνίες, εκείνος άρχιζε να ξαναγράφει και πάει λέγοντας.

Όλο αυτό μας πήρε λίγο καιρό, αφού δεν είχαμε καμία βάση για αναφορά.

Ποια στοιχεία δεν μπορεί να αποφύγει κανείς όταν γράφει μια πρωτότυπη περιπέτεια του Αστερίξ;

Είναι απαραίτητο να συναντάμε τους βασικούς ήρωες της σειράς. Αυτή τη φορά ο πραγματικός ήρωας δεν είναι ο Αστερίξ. Έχουμε μετατοπίσει την ιστορία προς τον Πανοραμίξ και τον ανταγωνιστή του, τον δρυΐδη Διαβολίξ. Έτσι, έχουμε όλα τα συστατικά ενός καλού άλμπουμ: μαγικό ζωμό (το λιγότερο που θα έπρεπε να έχουμε!), Ρωμαίους, φασαρίες, τον Καίσαρα… ακόμη και τους πειρατές που έπρεπε να αφαιρέσουμε από την πρώτη ταινία λόγω έλλειψης χρόνου. Φέρνουμε επίσης στο προσκήνιο τον ψαρά και τον σιδερά, ένα ντουέτο που μας άρεσε ήδη πολύ στην Κατοικία των Θεών.

Διασκεδάζετε όπως πάντα με τις κότες και τα αγριογούρουνα;

Για έναν σχεδιαστή το να δημιουργήσει ένα ζώο είναι μια συναρπαστική άσκηση, γιατί δεν υπακούει σε κάποιο διάλογο. Ωστόσο, έχουμε βάλει τα αγριογούρουνα να μιλάνε λίγο, αλλά στη δική τους γλώσσα. Τα έχουμε αλλάξει τελείως. Συνήθως αποτελούν ένα είδος θηράματος σε όλα τα άλμπουμ. Τώρα, μυούνται στον δρυϊδισμό και τα κάνουμε αγγελιαφόρους. Ήταν διασκεδαστικό να τα κάνουμε να παίζουν σε δύο ταμπλό. Διασκεδάσαμε επίσης πολύ με τις κότες και τα πρόβατα.

Τι είναι αυτό που κάνει τον Διαβολίξ έναν καλό κακό;

Στην ουσία είναι αρκετά κλασικός κακός. Κουβαλά ένα παιδικό τραύμα, μνησικακία και απογοήτευση. Δεν δέχθηκε αγάπη, όπως συμβαίνει συχνά με τους κακούς. Εξαπολύουν μίσος, γιατί αισθάνονται έλλειψη στοργής. Ο Διαβολίξ έχει μοιραστεί ένας είδος συνενοχής με τον Πανοραμίξ, η οποία όμως έχει φθαρεί, έχει μετατραπεί σε μίσος, γιατί ο Πανοραμίξ είναι ο πετυχημένος δρυΐδης, αυτός που βρήκε τον μαγικό ζωμό, που τον αγαπάνε όλοι. Αντίθετα, ο Διαβολίξ λησμονήθηκε. Μου άρεσε επίσης να δουλεύω πάνω στο σχέδιό του. Αυτός ο δρυΐδης έχει εγκαταλείψει κάποιους κώδικες του δρυϊδισμού, αλλά έχει διατηρήσει κάποιους άλλους. Καθώς ζει αυτάρκης σε μια καλύβα, προσθέσαμε ένα δέρμα ζώου και ένα κεφάλι ελαφιού –που δεν είναι ακριβώς ο σκελετός ενός ελαφιού. Το δέρμα του έχει νεκρική όψη, αλλά διατηρεί μια κάποια μεγαλοπρέπεια. Είναι δύσκολο για το animation, γιατί είναι ένας χαρακτήρας που κινείται λίγο: έχει μία ακεραιότητα και, κατά συνέπεια, οικονομία στις κινήσεις. Όλα αυτά τον κάνουν ένα πολύ ενδιαφέροντα κακό.

Πώς μοιράζετε τη δουλειά με τον Alexandre Astier;

Με κάπως εμπειρικό τρόπο. Έγραψε ένα αρχικό σενάριο πάνω στο οποίο προσέθεσα στοιχεία και έκανα προτάσεις. Η γέννηση της γραφής προέρχεται κυρίως από αυτόν, ενώ εγώ κάνω κυρίως τα σχέδια. Έπειτα συζητάμε και τσακωνόμαστε επίσης –πρέπει να είμαστε ειλικρινείς– για αυτά που πρέπει να κρατήσουμε ή να απορρίψουμε, γιατί έχουμε προβλήματα δομικά, σχετικά με τους χαρακτήρες, σχετικά με την ορατότητα ορισμένων στοιχείων. Και κάθε φορά, ο Alexandre ξαναπιάνει το αντίτυπό του κι εγώ στέλνω σχέδια για να εκφράσω ιδέες. Και λέει: «Αυτό είναι συμπαθητικό, αυτό έτσι κι έτσι, αυτό είναι καλό, αυτό όχι.» Έπειτα, στη σκηνοθεσία τα πράγματα είναι λίγο περισσότερο στο δική μου κρίση, αν και ο Alexandre παρεμβαίνει σε κάθε βήμα. Μιλάω απευθείας με τους εικονογράφους, που είναι εκείνοι που κάνουν πραγματικά τη σκηνοθεσία, και ο Alexandre είναι εκεί. Στο animation το μοντάζ γίνεται πριν, αυτό που αποκαλούμε animatic. Επειδή οι ταινίες animation κοστίζουν πολύ, πρέπει να είμαστε στη μία ώρα και είκοσι λεπτά. Δεν επιλέγω υλικό από οκτώ ώρες φιλμ, αντίθετα έχω κάτι ακίνητο που το δουλεύω με τον μοντέρ μου. Στη συνέχεια, με τον Alexandre ενημερώνουμε τους σχεδιαστές για τις σκηνές animation και είμαι υπεύθυνος για να τους οδηγήσω σωστά μέχρι την ολοκλήρωση του animation. Τα κάνουμε όλα μαζί, ο καθένας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Εγώ ασχολούμαι περισσότερο με την επεξεργασία και την παραγωγή και ο Alexandre με τις φωνές, αλλά είμαι κι εγώ εκεί για να βλέπω αν ταιριάζουν με τους χαρακτήρες. Όμως, αυτός κατευθύνει τους ηθοποιούς, και το κάνει πολύ καλά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έπρεπε να ξεπεράσετε σε αυτή τη δεύτερη περιπέτεια;

Να έχουμε μια πρωτότυπη ιστορία που θα τα πάει καλά. Πιστεύω πως πολύς κόσμος μας περιμένει στη γωνία. Θα δούμε αν έχουμε δίκιο ή όχι. Αποτελεί επίσης μεγάλη πρόκληση να πάρεις άδεια για να κάνεις μια ταινία χωρίς τον Albert Uderzo ή τις εκδόσεις Albert René, ακόμη και αν είναι φανερά παρόντες σε κάθε χαρακτήρα. Έπειτα, αντιμετώπισα τεχνικές προκλήσεις. Θέλησα να δώσω μια πιο καρτουνίστικη αίσθηση, ενώ το animation με σύνθεση εικόνων μάς δίνει πολύ ρεαλισμό. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί μια ομοιογένεια στο σχέδιο. Για παράδειγμα, η ιδέα για τα μαλλιά του Αστερίξ δεν είναι να βλέπουμε μαλλιά που μοιάζουν αληθινά, αλλά να έχει μαλλιά που να είναι μέσα στο πνεύμα του κόμικς. Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που θα δημιουργήσουν μια ωραία εικόνα και θα δείξουν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια ταινία του Αστερίξ και όχι για μια ταινία μισορεαλιστική ή μια ταινία που μας φέρνει στο μυαλό βιντεοπαιχνίδι. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος σε ό,τι αφορά την απόδοση και την εικόνα.

Από τότε που κάνατε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, βλέπετε τον Αστερίξ με διαφορετικό τρόπο;

Δεν νομίζω πως έχω διαφορετική άποψη για τον Αστερίξ είτε πρόκειται για τον χαρακτήρα είτε για το κόμικς. Έχουμε επίγνωση του ότι πηδήσαμε ένα σκαλοπάτι, γιατί δεν έχουμε ως βάση κάποια από τις ιστορίες των κόμικς. Αλλά νομίζω ότι είμαστε αρκετά συνεπείς ως προς την ιστορία. Ο Αστερίξ παραμένει ένας απίστευτα ενδιαφέρων χαρακτήρας και χαίρομαι που συμβάλλω στη διαιώνισή του με αυτό τον τρόπο, κυρίως με τη φωνή του Christian Clavier. Τον εκτιμώ. Υπάρχει πάντα μια πρόκληση με αυτούς τους ήρωες. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Αστερίξ έγινε λίγο σαν τον Μίκι Μάους, δηλαδή ένα σύμβολο και αυτό γεννά φόβο, όχι μήπως τον κακομεταχειριστούμε, αλλά μήπως είμαστε πολύ μαλακοί απέναντί του. Στα κόμικς ο Αστερίξ ξεκίνησε ως ένας αρκετά πονηρός και λίγο σαρκαστικός τύπος, αλλά στη συνέχεια έγινε πολύ καλότροπος, διακριτικός και ευγενικός. Εγώ θέλησα να εκνευρίζεται λίγο παραπάνω, να τσακώνεται στ’ αλήθεια με τον Οβελίξ για πραγματικά προβλήματα, και όχι μόνο για να προκαλέσουν γέλιο. Στην ταινία υπάρχει μια πραγματική ρήξη με τον χαρακτήρα. Του αξίζει να βγει από τη ζώνη ασφαλείας του

Συντελεστές

Βασισμένο στο έργο των René Goscinny και Albert Uderzo

Σκηνοθεσία: Louis Clichy και Alexandre Astier

Σενάριο: Alexandre Astier, Louis Clichy

Μια πρωτότυπη ιστορία του Alexandre Astier

Σκηνοθεσία: Louis Clichy, Alexandre Astier

Διευθυντής Φωτογραφίας: David Dulac

Υπεύθυνοι animation: Coline Veith , Jérôme Charton

Ακούγονται: Christian Clavier, Bernard Alane, Daniel Mesguich, Alex Lutz, Alexandre Astier, Elie Semoun, Gérard Hernandez, Guillaume Briat, François Morel, Lionnel Astier, Florence Foresti

Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Γιάννης Υφαντής, Κώστας Δαρλάσης, Γιάννος Κοιλάκος, Βασίλης Μηλιός, Άντρια Ράπτη, Τηλέμαχος Κρεβάικας, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Νίκος Ιωαννίδης, Πέγκυ Μανωλά, Νίκος Νίκας, Τάσος Κωστής, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Χρήστος Συριώτης, Βασίλης Παπαστάθης, Θάνος Παρασκευόπουλος, Γιώργος Σκουφής, Σοφία Τσάκα, Τόνια Σωτηροπούλου και Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σοφία Τσάκα
Ηχοληψία: Θοδωρής Κάτσικας
Στούντιο μεταγλώττισης: Sierra Post