Το παραμυθόδραμα του Μ. Χατζάκη «η Αλεπού, ο Λύκος και ο Γάιδαρος» προέρχεται ως ιδέα από τον πακτωλό των λαϊκών μας αφηγημάτων. Ίσως γι αυτό να έχει και τόσο ξεκάθαρους χαρακτήρες. Η Αλεπού, αδίστακτη και πονηρή, ο Λύκος, λαίμαργος, μονοκόμματος και ασυγκράτητος και τέλος ο Γάιδαρος, αθώος και ανυποψίαστος.

Δυο σαρκοφάγα και ένα φυτοφάγο, με όλη τη σημασία της συμβολικής τους φύσης, μάχονται ποιος τέλος θα επικρατήσει. Ο επιτιθέμενος που θέλει να τα παίρνει όλα, ή ο ακαταπόνητος ξωμάχος που αυγατίζει τη ζωή με τον ιδρώτα του; Η πραγματικότητα, που περισσότερο στηρίζεται στη δύναμη, δύσκολα αποφαίνεται σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Όχι όμως και το παραμύθι. Εκεί ακόμα βασιλεύει η δικαιοσύνη.

Να γιατί το παραμυθόδραμα «η Αλεπού ο Λύκος και ο Γάιδαρος» βρίσκει τόση απήχηση στις παιδιάστικες ψυχές. Το δίκιο και το άδολο πάντα ταυτίζονται

Οι κούκλες κατασκευάζονται από την Λίτσα Μπήτιου που διδάσκει κατασκευή θεατρικής και εικαστικής κούκλας στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης.