Η ΠΟΝΤΙΚΟΝΗΣΟΣ
Πέρα πέρα μακριά, στον Νότιο Τρωκτικό Ωκεανό με τα βαθιά νερά, βρίσκεται ένα παράξενο νησί που μοιάζει με μισοφαγωμένο κομμάτι τυρί και όπου ζουν μόνο ποντικοί. Εκεί ζει και ο Τζερόνιμο Στίλτον, μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του, που συνεχώς τον παρασύρουν σε περιπέτειες συναρπαστικές και πάντοτε διασκεδαστικές… όπως αυτή που θα διαβάσετε σ’ αυτό το βιβλίο!

Ο κουνελότοπος του Σάντλφορντ βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο Πενταράκης, ο μικρός αδερφός του Φουντούκη, είναι σίγουρος ότι κάτι πολύ κακό πρόκειται συμβεί. Κανείς όμως δεν του δίνει σημασία. Γιατί είναι άνοιξη και το χορτάρι άφθονο. Τα δύο αδέρφια και μερικά ακόμα θαρραλέα κουνέλια εγκαταλείπουν κρυφά την ασφάλεια του γνώριμου κουνελότοπου και κινούνται διστακτικά προς έναν αχανή και παράξενο κόσμο. Κυνηγημένοι από σκυλιά και αλεπούδες, αποφεύγοντας φάρμες και ανθρώπους, ο Φουντούκης και οι σύντροφοί του ονειρεύονται μια νέα ζωή στον ειδυλλιακό λόφο του Γουότερσιπ…

H κόντρα σιγοβράζει εδώ και χρόνια! Από τότε που ήμασταν παιδάκια. Πειράγματα, κοροϊδίες, προσβολές… Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να λύσουμε τις διαφορές μας. Σε λίγο θα ξεκινήσει η μητέρα όλων των μαχών. Ο αγώνας που θα κρίνει το μέλλον της τάξης μας, του κόσμου μας, του πολιτισμού μας. Εμείς εναντίον εκείνων! Τα ψέματα τελείωσαν.

Ποιος σκάβει τρύπες στο μονοπάτι και τις αφήνει ανοιχτές;

Ο Όλιβερ πέφτει με το ποδήλατό του σε μια μεγάλη τρύπα και τρώει μια γερή τούμπα. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Μήπως ο μυστηριώδης άντρας με τη μαύρη μπέρτα που χάθηκε στο δάσος;

Όλα ξεκίνησαν από εδώ, από αυτό το μικρό εργαστήρι. Ένα μεγάλο κομμάτι μαρμάρου, μερικά εργαλεία και τα χέρια του γλύπτη. Πώς τον έλεγαν; Δεν ξέρω, δεν άκουσα ποτέ το όνομά του. Το μόνο που θυμάμαι από αυτόν είναι τα χέρια του. Χέρια δυνατά αλλά και τρυφερά. Όση ώρα δούλευε, σφύριζε έναν χαρούμενο σκοπό. Μια μέρα, ύστερα από αρκετό καιρό, το σφύριγμα σταμάτησε. Τα χέρια άφησαν κάτω τα εργαλεία. «Αυτό ήταν!» τον άκουσα να λέει. «Τελείωσε».